مسائل اعتقادی معادشناسی،معادروز قیامت 10 ده ترجمه به زبان های دیگر

بسم الله الرحمن الرحیم

معاد پنجمین پایه واصل اصول دين ما معاد .اصول اعتقادات اسلامي 5-معاد با 10دهترجمه به زبان های دیگر

اصول اعتقادات اسلامي

 5-معاد

از ديگر اصول دين ما معاد است، ما يقين داريم كه زندگي دنيا موقت و گذرا و آزمايش است و ما زنده خواهيم شد « و بالاخره هم يوقنون» البته اين يقين داشتن ، عارضي نيست. اين را آيات قرآن به ما مي‌رساند خداوند عادل است و عادل كار بيهوده عبث نمي‌كند خداوند بالاتر از اين است كه انسان را پوچ و بي هدف قرار دهد. او بالاتر از اين است كه زندگي بي هدف بيافريند. پادشاه به حق بالاترين  از اين است كه اين آفرينش دقيق انسان را براي چند صباحي موقت و بي‌هدف آفريده باشد. تمام اينها از روي علم است، از روي حساب و ما دوباره زنده مي‌شويم. آن كساني كه به آخرت ايمان ندارند در عذاب و گمراهي آشكارند. گمراهي بالاتر از اين نيست كه انسان با داشتن عقل زندگي را منحصر در اين چند روز بداند. زندگي براي چيست؟ زندگي بي‌هدف نيست. چيزي كه انسان را از ناراحتي‌ها كه هميشه دامن گير انسان است خلاص مي‌كند اعتقاد به قيامت است.

پيامبران الهي معتقد به اجر و پاداش قيامت بودند. قرآن مي‌گويد: همه چيزها و كارهايتان در خط بندگي خدا باشد كسب، تجارت، خوردن، خوابيدن و... انسان وقتي از حالات حيواني خارج مي‌شود كه در راه بندگي خدا حركت كند. همه چيز او براي خدا باشد. تزكيه يعني بنده خدا بودن اين فرد رستگار مي‌شود، مي‌رود تا به خدا
مي  رسد و بنده خدا مي شود.

انسان وقتي از زندگي عادي گذر كرد فقط آن را به اندازه نياز استفاده كرد آن وقت تازه به اصل زندگي وارد مي‌شود و مي‌فهمد زندگي چيست متقيان آنهايي هستند كه خدا را مي‌پايند آنان در باغستانها هستند، بهشت دنيا قبل از بهشت موعود ، حالات بهشت گونه دارند، او در بهشت در وسعت است يعني در همه احوال در تنگي نيست، داشتن و نداشتن براي اين آدم مساوي است و اين توحيد است. خداست كه روزي را به هر كه بخواهد زياد مي‌دهد و به هر كه بخواهد كم مي‌دهد ، ما فقط مكلف به انجام تكليفيم . 

آنچه مطلوب است، رحمت خداوند است آن خدايي كه رب السموات‌والارض و ما بينهما است، خدايي كه رحمتش همه جا را فراگرفته. روز قيامت كسي مالك خطاب نيست، آن روز كه روح و ملائكه صف مي‌كشند و كسي حرفي ندارد خطابي نمي‌گويد: مگر بفرمان خدا، روز موعود در پيش است و ترديدي نيست پس هر كس مي‌خواهد به سوي خدا راهي پيدا كند و خود را مهيا كند تا روي رفتن به سوي حق را داشته باشد.

زندگي دنيا جز متاع فريب چيزي نيست و اصل آخرت است و داخل شدن در بهشت اگر انسان بخواهد فقط اين جسم را اينجا (دردنيا) نگه دارد و وسائل زندگي مادي‌اش را فراهم بياورد اين نقص است اگر هدف ما اين باشد بيچارگي و پستي است. در صورتي كه آخرت بهتر است يعني آن زندگي بالاتر از اين زندگي است، آن زندگي الهي كه در بطن دين زندگي بايد آن را پيدا كرد آنچه در كتابهاي آسماني تعريف شده همين زندگي الهي است نه زندگي پست حيواني، زندگي پست حيواني آتش است.

تزكيه يعني بنده خدا بودن، يعني از حالات انسان (نفساني) درآمدن و وارد شدن در جرگه بندگي خدا مثال او آيات اول سوره مؤمنون است ، اين فرد رستگار مي‌شود مي‌رود و به خدا مي‌رسد و بنده خدا مي‌شود.

راه نجات فقط بندگي خداست ، آن است كه انسان را نجات مي‌دهد همه چيز را به او دادن و سپردن. بنده خدا هروقت گفت الحمدالله رب العالمين، لااله الا الله ، معتقد مي‌شود و اول خود را خلع سلاح مي‌كند و به خود مي‌گويد، من هيچ و هر چه هست اوست اولين قدم، از بين بردن تكبر است امام زين‌العابدين عليه‌السلام مي‌فرمايد: « خداوندا من با آن همه عبادات، در نزد تو از ذره هم كمترم» اگر اين رويه درست نشود ما هم درست نمي‌شويم. و تا وقتي كه شيوه ائمه‌اطهارعليهم‌السلام را كنار بگذاريم و به آن عمل نكنيم درست نمي‌شويم.

وقتي مردم به خوشگذراني عادت كردند محكومند ، راه نجات يافتن ، رهايي از كبر است كه با عبادت و بندگي خدا حاصل مي‌شود حضرت اباعبدالله الحسين عليه‌السلام مي‌فرمايد: «خداوند تبارك و تعالي دعوت بربندگي خدا مي‌كند كسي كه بنده خدا شد بنده غيرخدا نمي‌شود.» بنده شهوت، بنده دنيا، بنده زن و... حتي امام صادق عليه‌السلام در حال طواف كعبه مي‌فرمايد: الهي قِ شح نفسي الهي مرا از بخل نفس نجات بده . (مطالب معاد برگرفته از بيانات، جلسات عقايد و آثار حضرت آيت‌الله فاطمي رحمه الله علیه)

  رضا قارزی

 

بسم الله الرحمن الرحیم

مبادئ المعتقدات الإسلامية

 5. القيامة

مبدأ آخر في ديننا هو القيامة ، فنحن على يقين من أن حياة هذا العالم مؤقتة وعابرة ومغرية ، وسنقوم "وأخيراً نحن أحياء" ، بالطبع هذا اليقين ليس صدفة. هذا ما تخبرنا به آيات القرآن ، والله عادل ، ولا يفعله عبث ، والله أسمى من إفراغ الإنسان وبلا هدف. إنه أعلى من خلق حياة بلا هدف. يتفوق الملك بحق على حقيقة أن هذا الخلق الدقيق خلق الإنسان لبضع أيام مؤقتة بلا هدف. كل هذا من العلم والحساب ونحن من البعث. أولئك الذين لا يؤمنون بالآخرة يظهرون في العذاب والخطأ. ليس الضلال أعلى من الحكمة في اعتبار الحياة محدودة في هذه الأيام القليلة. ما هي الحياة؟ الحياة ليست بدون هدف. الشيء الذي يحرر الإنسان من المتاعب التي تحل بالإنسان دائمًا هو الإيمان بالقيامة.

آمن الأنبياء بمكافأة يوم القيامة. يقول القرآن: يجب أن تكون كل ما تبذلونه من الأشياء والأفعال في خدمة الله ، الأعمال ، التجارة ، الأكل ، النوم ، إلخ. عندما يترك الإنسان حالة الحيوان ، يتحرك في خدمة الله. قد يكون كل شيء لله. تعني الزراعة أن تكون خادماً لله ، وهذا الإنسان يخلص ويذهب إلى الله

وصل وصار خادما لله.

عندما ينتقل الإنسان من الحياة الطبيعية ، فإنه يستخدمها بقدر ما يحتاج فقط ، ثم يدخل جوهر الحياة ويدرك ماهية الحياة ، والأتقياء هم الذين يتبعون الله ، وهم في الحدائق. إنه واسع في الجنة ، أي أنه ليس في ضيق في كل الظروف ، وله مساوٍ له وعدم وجوده ، وهذا هو التوحيد. إن الله هو الذي يرزق من يشاء ويعطي من يشاء ، ونحن ملزمون فقط بأداء واجبنا.

المستحب رحمة الله ، ربّ السماوات والأرض ، ورحمته منتشرة في كل مكان. في يوم القيامة لن يخاطب أحد. لديك الحق في الذهاب.

إن حياة هذه الدنيا ما هي إلا ملك للخداع ، وهي مبدأ الآخرة ، والدخول إلى الجنة ، إذا أراد الإنسان أن يحافظ على هذا الجسد فقط (في الدنيا) ، وأن يوفر له سبل العيش المادية ، فهو عيب. إذا كانت الآخرة أفضل ، أي أن الحياة أعلى من هذه الحياة ، تلك الحياة الإلهية التي يجب أن توجد في قلب دين الحياة ، فإن ما تحدده الكتب السماوية هو هذه الحياة الإلهية ، وليس الحياة الحيوانية المنخفضة ، والحياة الحيوانية المنخفضة للنار.

التربية تعني أن تكون خادماً لله ، أي الدخول من الحالة الإنسانية (الروحية) والدخول إلى بيت عباد الله ، ومثاله هو الآيات الأولى من سورة المؤمنون ، ينجح هذا الإنسان ويذهب ويصل إلى الله ويصبح عبدًا لله.

الطريقة الوحيدة للخلاص هي خدمة الله ، أي خلاص الإنسان من خلال العطاء والتكليف بكل شيء له. إن عبد الله كلما قال الحمد لله رب العالمين لا إله إلا الله آمن بنفسه ونزع سلاحه أولاً وقال لنفسه أنا لا شيء ومهما كان فالخطوة الأولى هي القضاء على الغطرسة. "كل هذه العبادات هي أقل من جسيم معك". إذا كان هذا الإجراء غير صحيح ، فلن نكون على صواب أيضًا. ولن نكون على صواب ما لم نتخلى عن منهج الأئمة ولا نعمل به.

عندما اعتاد الناس على التسلية هلكوا ، والطريق إلى الخلاص هو التحرر من الغطرسة الذي يتحقق بعبادة الله وخدمته ، يقول حضرة أبا عبد الله الحسين (ع): "الله تبارك وتعالى يدعو لخدمة الله. عبد الشهوة ، خادم الدنيا ، خادم امرأة ، إلخ. حتى الإمام صادق (عليه السلام) وهو يطوف حول الكعبة يقول: اللهم نجني من طمع روحي. (مواد القيامة مأخوذة من أقوال واجتماعات عقائد وأعمال آية الله فاطمي رحمه الله)

  رضا قارزي

 

ترجمه انگلیسی:

in the name of God

Principles of Islamic Beliefs

 5. Resurrection

Another principle of our religion is resurrection, we are sure that the life of this world is temporary and transient and tempting, and we will be resurrected "and finally we are alive". Of course, this certainty is not accidental. This is what the verses of the Qur'an tell us. God is just and the just do not do in vain. God is higher than making man empty and aimless. He is higher than creating a purposeless life. The king is rightly superior to the fact that this precise creation created man for a few temporary and aimless mornings. All this is from science, from arithmetic, and we are resurrected. Those who do not believe in the Hereafter are manifest in torment and error. Misguidance is not higher than man having wisdom in considering life limited to these few days. What is life for? Life is not without purpose. The thing that frees man from the troubles that always afflict man is the belief in the resurrection.

The divine prophets believed in the reward of the Day of Judgment. The Qur'an says: All your things and deeds should be in the line of serving God, earning, trading, eating, sleeping, etc. When a person leaves the animal state to move in the path of serving God. May everything be for God. Cultivation means being a servant of God. This person is saved, he goes to God

He arrives and becomes a servant of God.

When a person goes through a normal life, he only uses it as much as he needs, then he just enters the essence of life and realizes what life is. The pious are those who follow God. They are in the gardens. The paradise of the world before the promised paradise has paradisiacal states. He is wide in heaven, that is, he is not in distress in all circumstances, having and not having is equal for this person, and this is monotheism. It is God who gives sustenance to whomever He wills and gives sustenance to whomever He wills. We are only obliged to do our duty.

What is desirable is the mercy of God, the God whose Lord is the Lord of the heavens and the earth, and whose mercy is omnipresent. On the Day of Judgment, no one will be addressed, on the day when souls and angels line up and no one has a word, the speaker will not say: Unless, by God's command, the promised day is ahead and there is no doubt, so whoever wants to find a way to God and prepare himself to Have the right to go.

The life of this world is nothing but the property of deception, and it is the principle of the Hereafter, and to enter Paradise, if man wants to keep only this body here (in the world) and provide his material means of subsistence, is a defect. If the Hereafter is better, that is, that life is higher than this life, that divine life which must be found in the heart of the religion of life, what is defined in the heavenly books is this divine life, not the low animal life, the low animal life of fire.

Cultivation means being a servant of God, that is, entering from the state of man (carnal) and entering the House of Servants of God. His example is the first verses of Surah Al-Mu'minun.

The only way to salvation is to serve God, that is, to save man by giving and entrusting everything to him. The servant of God, whenever he says Alhamdulillah, the Lord of the worlds, La ilaha illa Allah, believes and first disarms himself and says to himself, I am nothing and whatever he is, the first step is to eliminate arrogance. "All those acts of worship are less than a particle with you." If this procedure is not correct, we will not be correct either. And we will not be right unless we abandon the method of the Imams (as) and do not follow it.

When people are accustomed to having fun, they are doomed. The way to salvation is liberation from arrogance, which is achieved by worshiping and serving God. Hazrat Aba Abdullah Al-Hussein (AS) says: "God, the Blessed and Exalted, invites the service of God. The servant of lust, the servant of the world, the servant of a woman, etc. Even Imam Sadegh (as) while circumambulating the Ka'bah says: O God, save me from the greed of my soul. (Resurrection materials taken from statements, meetings of beliefs and works of Ayatollah Fatemi, may God have mercy on him)

  Reza Qarzi

 

 

ترجمه افریقایی:

in die naam van God

Beginsels van Islamitiese oortuigings

 5. Opstanding

Met tien vertalings in ander tale

'N Ander beginsel van ons godsdiens is opstanding, ons is seker dat die lewe van hierdie wêreld tydelik en kortstondig en aanloklik is, en dat ons opgewek sal word "en uiteindelik leef ons". Hierdie sekerheid is natuurlik nie toevallig nie. Dit is wat die verse van die Koran vir ons sê: God is regverdig en regverdiges doen nie tevergeefs nie. God is hoër as om die mens leeg en doelloos te maak. Hy is hoër as om 'n doellose lewe te skep. Die koning is tereg beter as die feit dat hierdie presiese skepping die mens vir 'n paar tydelike en doellose oggende geskep het. Dit alles kom van die wetenskap, van rekenkunde, en ons is opgewek. Diegene wat nie in die Hiernamaals glo nie, blyk in marteling en dwaling. Misleiding is nie hoër as dat die mens wysheid het om die lewe tot hierdie paar dae beperk te beskou nie. Waarvoor is die lewe? Die lewe is nie sonder doel nie. Die ding wat die mens bevry van die probleme wat die mens altyd teister, is die geloof in die opstanding.

Die goddelike profete het geglo in die beloning van die oordeelsdag. Die Koran sê: Al u dinge en dade moet in diens van God wees, besigheid, handel, eet, slaap, ens. As iemand die dierlike toestand verlaat, beweeg hy in diens van God. Mag alles vir God wees. Verbouing beteken om 'n dienskneg van God te wees. Hierdie persoon word gered, hy gaan na God

Hy arriveer en word 'n dienaar van God.

As 'n persoon 'n normale lewe deurmaak, gebruik hy dit net soveel as wat hy nodig het, dan gaan hy net in die wese van die lewe en verstaan ​​wat die lewe is. Die vrome is diegene wat God volg. Hulle is in die tuine. Hy is wyd in die hemel, dit wil sê hy is nie in nood in alle omstandighede nie; om te hê en om nie te hê nie is gelyk vir hierdie persoon, en dit is monoteïsme. Dit is God wat lewensonderhoud gee aan wie Hy wil en wat hy wil gee aan wie Hy wil. Ons is net verplig om ons plig na te kom.

Wat wenslik is, is die barmhartigheid van God, die God wie se Here die Here van die hemel en die aarde is, en wie se barmhartigheid alomteenwoordig is. Op die oordeelsdag sal niemand toegespreek word nie, op die dag wanneer die siele en engele in die ry staan ​​en niemand 'n woord het nie, sal die geadresseerde nie sê nie: 'Tensy deur die opdrag van God, lê die beloofde dag voor en daar is geen twyfel nie. Het die reg om te gaan.

Die lewe van hierdie wêreld is niks anders as die eiendom van misleiding nie, en dit is die beginsel van die Hiernamaals, en om die Paradys binne te gaan, as die mens slegs hierdie liggaam hier (in die wêreld) wil behou en sy materiële lewensmiddele wil bied, is 'n gebrek. As die Hiernamaals beter is, dit wil sê dat die lewe hoër is as hierdie lewe, daardie goddelike lewe wat in die hart van die godsdiens van die lewe gevind moet word, wat in die hemelse boeke omskryf word, is hierdie goddelike lewe, nie die lae dierelewe nie, die lae dierelewe van vuur.

Kultivering beteken om 'n dienskneg van God te wees, dit wil sê om uit die toestand van die mens (vleeslik) in te gaan en die Huis van Dienaars van God te betree. Sy voorbeeld is die eerste verse van Surah Al-Mu'minun.

Die enigste manier tot redding is om God te dien, dit wil sê om die mens te red deur alles aan hom te gee en toe te vertrou. Die dienskneg van God, wanneer hy Alhamdulillah sê, die Heer van die wêreld, La ilaha illa Allah, glo en ontwapen homself en sê vir homself: Ek is niks en wat hy ook al is nie, die eerste stap is om arrogansie uit te skakel. 'Al hierdie aanbiddingsaksies is minder as 'n deeltjie by u.' As hierdie prosedure nie korrek is nie, sal ons ook nie korrek wees nie. En ons sal nie reg hê tensy ons die metode van die Imams (as) laat vaar en nie volg nie.

As mense gewoond is aan pret, is hulle gedoem. Die manier tot redding is bevryding van arrogansie, wat bereik word deur God te aanbid en te dien. Hazrat Aba Abdullah Al-Hussein (AS) sê: Die dienskneg van die wellus, die dienskneg van die wêreld, die dienskneg van 'n vrou, ens. Selfs Imam Sadegh (as) terwyl hy die Ka'bah omring, sê: O God, red my van die ellende van die siel. (Opstandingsmateriaal geneem uit verklarings, geloofsvergaderings en werke van Ayatollah Fatemi, mag God hom genadig wees)

  Reza Qarzi

ترجمه چینی:

以上帝的名义

伊斯兰信仰原则

 5.复活

十种翻译成其他语言

我们宗教的另一个原则是复活，我们确信这个世界的生活是短暂的，短暂的和诱人的，我们将被复活，“最后我们还活着”，当然，这种确定并非偶然。这就是《古兰经》中的经文告诉我们：上帝是正义的，正义不是徒劳的；上帝比使人空虚和无目的高。他比创造无目的的生活更高。国王比这个精确的创造物在几个短暂而漫无目的的早晨创造了人类的事实优越。所有这些都来自科学，算术，我们得以复活。那些不相信后世的人会表现出折磨和错误。误导不比那些有智慧考虑生活限于这几天的人高。生活是为了什么？生活并非没有目的。使人摆脱永远困扰着人的麻烦的事情是对复活的信念。

神的先知相信审判日的报酬。 《古兰经》说：您的一切事迹都应遵循上帝的奴役。愿一切都为上帝。修养意味着要成为上帝的仆人，这个人得救了，就去找上帝

他到达并成为上帝的仆人。

当一个人过着正常的生活时，他只会根据需要使用它，然后他进入生活的本质并了解生活是什么，虔诚的人是跟随上帝的人，他们在花园里。他在天堂广阔，也就是说，他在任何情况下都不会痛苦，拥有和不拥有这个人是平等的，这就是一神教。是神给他所愿的人提供支持，并给他所愿的人提供支持，我们只有义务去履行我们的职责。

所希望的是上帝的怜悯，上帝是其主是天地的主，其怜悯无所不在。在审判日，不会有任何人回应。有权去。

这个世界的生活不过是欺骗的性质，这是以后的原则，进入天堂，如果人只想把这个身体留在这个世界上，并提供其生存的物质手段，那就是一种缺陷。如果此后的生活更好，那就是说，生活要比这生活高，那是必须在生命宗教的心脏中找到的神性生活，那么天书中所定义的就是这种神性生活，而不是低等动物性生活，即低等动物性生活。

修养意味着要成为上帝的仆人，也就是说，要从人类（肉体）国家进入并进入上帝的仆人之家，他的榜样就是《古兰经》的第一节经文。

拯救的唯一方法就是事奉上帝，就是通过将一切都奉献给他来拯救人类。上帝的仆人，每当说世界之主Alhamdulillah La ilaha illa Allah时，都会相信并首先解除自己的武装，并对自己说：“我什么都不是，无论他是什么，”第一步是消除狂妄。 “所有这些崇拜行为都与您相伴而已。”如果此程序不正确，我们也将不正确。除非我们放弃伊玛目的方法并且不采取行动，否则我们将是不对的。

当人们习惯于享乐时，他们注定要失败，救世之路是摆脱狂妄，这是通过敬拜和侍奉上帝而实现的。情欲的仆人，世界的仆人，女人的仆人等。甚至在伊玛目·萨迪（as）绕行Ka'bah时说：上帝啊，救我脱离神圣灵魂的贪婪。 （复活材料取自阿亚图拉·法塔米的陈述，信仰和工作会议，愿上帝怜悯他）

  雷扎·卡兹（Reza Qarzi）

 

ve jménu Boha

Zásady islámských přesvědčení

 5. Vzkříšení

S deseti překlady do jiných jazyků

Dalším principem našeho náboženství je vzkříšení, jsme si jisti, že život tohoto světa je dočasný, přechodný a lákavý a budeme vzkříšeni „a nakonec budeme naživu.“ Samozřejmě tato jistota není náhodná. To nám říkají verše Koránu. Bůh je spravedlivý a spravedlivý nedělejte zbytečně. Bůh je vyšší než to, aby byl člověk prázdný a bezcílný. Je vyšší než stvoření bezúčelného života. Král je právem nadřazen skutečnosti, že toto precizní stvoření vytvořilo člověka na několik dočasných a bezcílných rán. To vše pochází z vědy, z aritmetiky a my jsme vzkříšeni. Ti, kdo nevěří v onen svět, se projevují v mukách a omylech. Nesprávné vedení není vyšší než člověk, který má moudrost v uvažování o životě omezeném na těchto pár dní. K čemu je život? Život není bez cíle. Věc, která člověka osvobozuje od problémů, které ho vždy trápí, je víra ve vzkříšení.

Božští proroci věřili v odměnu v Soudný den. Korán říká: Všechny vaše věci a skutky by měly být v souladu s Božím otroctvím. Ať je všechno pro Boha. Pěstování znamená být Božím služebníkem.Tato osoba je spasena, jde k Bohu

Přijíždí a stává se Božím služebníkem.

Když člověk prochází normálním životem, používá ho jen tolik, kolik potřebuje, pak pouze vstoupí do podstaty života a uvědomí si, co je život. Je široký v nebi, to znamená, že není za všech okolností v nouzi, mít a nemít je pro tuto osobu stejné, a to je monoteismus. Je to Bůh, kdo dává obživu komukoli chce a dává obživu komukoli chce. Jsme povinni pouze plnit svou povinnost.

Je žádoucí milosrdenství Boží, Boha, jehož Pánem je Pán nebes a země, a jehož milosrdenství je všudypřítomné. V Soudný den nebude nikdo osloven. Mít právo jít.

Život tohoto světa není ničím jiným než majetkem podvodu a je zásadou na onom světě a vstupovat do ráje, pokud si člověk chce ponechat pouze toto tělo (ve světě) a poskytnout mu hmotné prostředky k obživě, je vadou. Je-li budoucí život lepší, to znamená, že život je vyšší než tento život, ten božský život, který se musí nacházet v srdci náboženství života, to, co je definováno v nebeských knihách, je tento božský život, nikoli nízký zvířecí život, nízký zvířecí život ohně.

Pěstování znamená být Božím služebníkem, tj. Vstupovat z lidského (duchovního) stavu a vstoupit do domu Božích služebníků. Jeho příkladem jsou první verše súry Al-Mu'minun, tato osoba se stává úspěšnou, jde a dosáhne Boha a stává se Božím služebníkem.

Jedinou cestou ke spáse je sloužit Bohu, to znamená zachránit člověka tím, že mu všechno dáme a svěříme jej. Kdykoli Boží služebník řekne Alhamdulillah, Pán světů, La ilaha illa Allah, věří a nejprve se odzbrojí a řekne si: Já nejsem nic a ať je jakýkoli, prvním krokem je eliminace arogance. „Všechny ty bohoslužby jsou s tebou menší než částice.“ Pokud tento postup nebude správný, nebudeme ani my. A nebudeme mít pravdu, pokud neopustíme metodu imámů a nebudeme podle ní jednat.

Když jsou lidé zvyklí bavit se, jsou ztraceni. Cesta ke spáse je osvobození od arogance, čehož je dosaženo uctíváním a službou Bohu. Hazrat Aba Abdullah Al-Hussein (AS) říká: Služebník chtíče, služebník světa, služebník ženy atd. Dokonce i imám Sadegh (as), když obcházel Ka'bah, říká: (Materiály o vzkříšení převzaté z prohlášení, setkání víry a děl ajatolláha Fatemiho, ať se nad ním Bůh slituje)

  Reza Qarzi

 

ترجمه ا یتالیایی:

in nome di Dio

Principi delle credenze islamiche

 5. Resurrezione

Con dieci traduzioni in altre lingue

Un altro principio della nostra religione è la risurrezione, siamo sicuri che la vita di questo mondo è temporanea, transitoria e tentatrice, e noi risorgeremo "e finalmente saremo vivi". Ovviamente questa certezza non è casuale. Questo è ciò che ci dicono i versetti del Corano: Dio è giusto ei giusti non fanno invano Dio è più alto del rendere l'uomo vuoto e senza scopo. È superiore alla creazione di una vita senza scopo. Il re è giustamente superiore al fatto che questa precisa creazione creò l'uomo per alcune mattine provvisorie e senza scopo. Tutto questo viene dalla scienza, dall'aritmetica, e noi siamo risorti. Coloro che non credono nell'aldilà si manifestano nel tormento e nell'errore. La svista non è superiore all'essere umano che ha saggezza nel considerare la vita limitata a questi pochi giorni. A cosa serve la vita? La vita non è senza scopo. La cosa che libera l'uomo dai guai che sempre affliggono l'uomo è la fede nella risurrezione.

I profeti divini credevano nella ricompensa del Giorno del Giudizio. Il Corano dice: Tutte le tue cose e azioni dovrebbero essere al servizio di Dio. Affari, commercio, mangiare, dormire, ecc. Quando una persona lascia lo stato animale, si muove al servizio di Dio. Che tutto sia per Dio. Coltivazione significa essere un servitore di Dio. Questa persona è salvata, va a Dio

Arriva e diventa un servitore di Dio.

Quando l'uomo esce dalla vita normale, la usa solo quanto ha bisogno, poi entra nell'essenza della vita e si rende conto di cosa sia la vita. I pii sono quelli che seguono Dio. Sono nei giardini. È ampio in cielo, cioè non è in difficoltà in tutte le circostanze, avere e non avere è uguale per questa persona, e questo è monoteismo. È Dio che dà sostentamento a chi vuole e dà sostentamento a chi vuole.

Ciò che è desiderabile è la misericordia di Dio, il Dio il cui Signore è nei cieli e sulla terra e fra noi, il Dio la cui misericordia è onnipresente. Nel Giorno del Giudizio, nessuno sarà indirizzato, nel giorno in cui le anime e gli angeli si allineano e nessuno ha una parola, il destinatario non dirà: "A meno che per comando di Dio, il giorno promesso è avanti e non c'è dubbio. Hai il diritto di andare.

La vita di questo mondo non è altro che la proprietà dell'inganno ed è il principio dell'Aldilà. Se l'aldilà è migliore, cioè che la vita è più alta di questa vita, quella vita divina che deve essere trovata nel cuore della religione della vita, ciò che è definito nei libri celesti è questa vita divina, non la vita animale inferiore, la vita animale inferiore del fuoco.

Coltivazione significa essere un servitore di Dio, cioè entrare dallo stato umano (carnale) ed entrare nella Casa dei Servi di Dio. Il suo esempio sono i primi versi della Surah Al-Mu'minun.

L'unico modo per la salvezza è servire Dio, cioè salvare l'uomo donando e affidandogli tutto. Ogni volta che il servo di Dio dice Alhamdulillah, il Signore dei mondi, La ilaha illa Allah, crede e prima si disarma e dice a se stesso: Io non sono niente e qualunque cosa sia, il primo passo è eliminare l'arroganza. "Tutti quegli atti di adorazione sono meno di una particella con te." Se questa procedura non è corretta, non lo saremo neanche noi. E non avremo ragione a meno che non abbandoniamo il metodo degli imam e non agiamo di conseguenza.

Quando le persone sono abituate a divertirsi, sono condannate. La via per la salvezza è la liberazione dall'arroganza, che si ottiene attraverso l'adorazione e la servitù di Dio. Hazrat Aba Abdullah Al-Hussein (AS) dice: Il servo della lussuria, il servitore del mondo, il servo di una donna, ecc. Anche l'Imam Sadegh (as) mentre gira intorno alla Ka'bah dice: O Dio, salvami dall'avidità della mia anima. (Materiali di resurrezione tratti da dichiarazioni, incontri di credenze e opere dell'Ayatollah Fatemi, che Dio abbia pietà di lui)

  Reza Qarzi

 

 

in nome di Dio

Principi delle credenze islamiche

 5. Resurrezione

Con dieci traduzioni in altre lingue

Un altro principio della nostra religione è la risurrezione, siamo sicuri che la vita di questo mondo è temporanea, transitoria e tentatrice, e noi risorgeremo "e finalmente saremo vivi". Ovviamente questa certezza non è casuale. Questo è ciò che ci dicono i versetti del Corano: Dio è giusto ei giusti non fanno invano Dio è più alto del rendere l'uomo vuoto e senza scopo. È superiore alla creazione di una vita senza scopo. Il re è giustamente superiore al fatto che questa precisa creazione creò l'uomo per alcune mattine provvisorie e senza scopo. Tutto questo viene dalla scienza, dall'aritmetica, e noi siamo risorti. Coloro che non credono nell'aldilà si manifestano nel tormento e nell'errore. La svista non è superiore all'essere umano che ha saggezza nel considerare la vita limitata a questi pochi giorni. A cosa serve la vita? La vita non è senza scopo. La cosa che libera l'uomo dai guai che sempre affliggono l'uomo è la fede nella risurrezione.

I profeti divini credevano nella ricompensa del Giorno del Giudizio. Il Corano dice: Tutte le tue cose e azioni dovrebbero essere al servizio di Dio. Affari, commercio, mangiare, dormire, ecc. Quando una persona lascia lo stato animale, si muove al servizio di Dio. Che tutto sia per Dio. Coltivazione significa essere un servitore di Dio. Questa persona è salvata, va a Dio

Arriva e diventa un servitore di Dio.

Quando l'uomo esce dalla vita normale, la usa solo quanto ha bisogno, poi entra nell'essenza della vita e si rende conto di cosa sia la vita. I pii sono quelli che seguono Dio. Sono nei giardini. È ampio in cielo, cioè non è in difficoltà in tutte le circostanze, avere e non avere è uguale per questa persona, e questo è monoteismo. È Dio che dà sostentamento a chi vuole e dà sostentamento a chi vuole.

Ciò che è desiderabile è la misericordia di Dio, il Dio il cui Signore è nei cieli e sulla terra e fra noi, il Dio la cui misericordia è onnipresente. Nel Giorno del Giudizio, nessuno sarà indirizzato, nel giorno in cui le anime e gli angeli si allineano e nessuno ha una parola, il destinatario non dirà: "A meno che per comando di Dio, il giorno promesso è avanti e non c'è dubbio. Hai il diritto di andare.

La vita di questo mondo non è altro che la proprietà dell'inganno ed è il principio dell'Aldilà. Se l'aldilà è migliore, cioè che la vita è più alta di questa vita, quella vita divina che deve essere trovata nel cuore della religione della vita, ciò che è definito nei libri celesti è questa vita divina, non la vita animale inferiore, la vita animale inferiore del fuoco.

Coltivazione significa essere un servitore di Dio, cioè entrare dallo stato umano (carnale) ed entrare nella Casa dei Servi di Dio. Il suo esempio sono i primi versi della Surah Al-Mu'minun.

L'unico modo per la salvezza è servire Dio, cioè salvare l'uomo donando e affidandogli tutto. Ogni volta che il servo di Dio dice Alhamdulillah, il Signore dei mondi, La ilaha illa Allah, crede e prima si disarma e dice a se stesso: Io non sono niente e qualunque cosa sia, il primo passo è eliminare l'arroganza. "Tutti quegli atti di adorazione sono meno di una particella con te." Se questa procedura non è corretta, non lo saremo neanche noi. E non avremo ragione a meno che non abbandoniamo il metodo degli imam e non agiamo di conseguenza.

Quando le persone sono abituate a divertirsi, sono condannate. La via per la salvezza è la liberazione dall'arroganza, che si ottiene attraverso l'adorazione e la servitù di Dio. Hazrat Aba Abdullah Al-Hussein (AS) dice: Il servo della lussuria, il servitore del mondo, il servo di una donna, ecc. Anche l'Imam Sadegh (as) mentre gira intorno alla Ka'bah dice: O Dio, salvami dall'avidità della mia anima. (Materiali di resurrezione tratti da dichiarazioni, incontri di credenze e opere dell'Ayatollah Fatemi, che Dio abbia pietà di lui)

  Reza Qarzi

ترجمه فرانسوی:

au nom de Dieu

Principes des croyances islamiques

 5. Résurrection

Un autre principe de notre religion est la résurrection, nous sommes sûrs que la vie de ce monde est temporaire et passagère et tentante, et nous serons ressuscités "et finalement nous serons vivants". Bien sûr, cette certitude n'est pas accidentelle. C'est ce que nous disent les versets du Coran: Dieu est juste et les justes ne le font pas en vain. Dieu est plus élevé que de rendre l'homme vide et sans but. Il est plus élevé que de créer une vie sans but. Le roi est à juste titre supérieur au fait que cette création précise a créé l'homme pour quelques matins temporaires et sans but. Tout cela vient de la science, de l'arithmétique, et nous sommes ressuscités. Ceux qui ne croient pas en l'au-delà se manifestent dans le tourment et l'erreur. L'erreur n'est pas plus élevée que l'homme ayant la sagesse de considérer la vie limitée à ces quelques jours. A quoi sert la vie? La vie n'est pas sans but. La chose qui libère l'homme des troubles qui l'affligent toujours est la croyance en la résurrection.

Les prophètes divins croyaient en la récompense du jour du jugement. Le Coran dit: Toutes vos choses et toutes vos actions doivent être au service de Dieu: affaires, commerce, manger, dormir, etc. Quand une personne quitte l'état animal, elle se déplace au service de Dieu. Que tout soit pour Dieu. La cultivation signifie être un serviteur de Dieu. Cette personne est sauvée, elle va vers Dieu

Il arrive et devient un serviteur de Dieu.

Quand une personne mène une vie normale, elle ne l'utilise que ce dont elle a besoin, alors elle entre simplement dans l'essence de la vie et se rend compte de ce qu'est la vie. Les pieux sont ceux qui suivent Dieu. Ils sont dans les jardins. Le paradis du monde avant le paradis promis a des états paradisiaques. Il est vaste dans le ciel, c'est-à-dire qu'il n'est pas en détresse en toutes circonstances, avoir et ne pas avoir est égal pour cette personne, et c'est le monothéisme. C'est Dieu qui nourrit qui il veut et qui nourrit qui il veut, nous sommes seulement obligés de faire notre devoir.

Ce qui est désirable, c'est la miséricorde de Dieu, le Dieu dont le Seigneur est le Seigneur des cieux et de la terre, et dont la miséricorde est omniprésente. Au Jour du Jugement, personne ne sera adressé, le jour où les âmes et les anges s'alignent et que personne n'a un mot, l'orateur ne dira pas: À moins que, par l'ordre de Dieu, le jour promis soit à venir et il n'y a aucun doute, alors quiconque veut trouver un chemin vers Dieu et se préparer à Avoir le droit d'y aller.

La vie de ce monde n'est rien d'autre que la propriété de la tromperie, et c'est le principe de l'au-delà, et entrer au Paradis, si l'homme veut garder seulement ce corps ici (dans le monde) et fournir ses moyens matériels de subsistance, est un défaut. Si l'au-delà est meilleur, c'est-à-dire que la vie est plus haute que cette vie, cette vie divine qui doit être trouvée au cœur de la religion de la vie, ce qui est défini dans les livres célestes est cette vie divine, non la vie animale basse, la vie animale basse du feu.

La cultivation signifie être un serviteur de Dieu, c'est-à-dire entrer de l'état d'homme (charnel) et entrer dans la Maison des Serviteurs de Dieu.Son exemple est les premiers versets de la sourate Al-Mu'minun.

Le seul moyen de salut est de servir Dieu, c'est-à-dire de sauver l'homme en lui donnant et en lui confiant tout. Le serviteur de Dieu, chaque fois qu'il dit Alhamdulillah, le Seigneur des mondes, La ilaha illa Allah, croit et se désarme d'abord et se dit, je ne suis rien et quoi qu'il soit, la première étape est d'éliminer l'arrogance. "Tous ces actes d'adoration sont moins qu'une particule avec vous." Si cette procédure n'est pas correcte, nous ne le serons pas non plus. Et nous n'aurons pas raison si nous n'abandonnons pas la méthode des Imams et n'agissons pas en conséquence.

Quand les gens ont l'habitude de s'amuser, ils sont condamnés. La voie du salut est la libération de l'arrogance, qui est obtenue en adorant et en servant Dieu. Hazrat Aba Abdullah Al-Hussein (AS) dit: "Dieu, le Bienheureux et l'Exalté, invite au service de Dieu. Le serviteur de la luxure, le serviteur du monde, le serviteur d'une femme, etc. (Documents de résurrection tirés de déclarations, de réunions de croyances et d'œuvres de l'ayatollah Fatemi, que Dieu ait pitié de lui)

  Reza Qarzi

 

 

ترجمه اسپانیایی

 

en el nombre de Dios

Principios de las creencias islámicas

 5. Resurrección

Otro principio de nuestra religión es la resurrección, estamos seguros de que la vida de este mundo es temporal y pasajera y tentadora, y seremos resucitados "y finalmente estaremos vivos" Por supuesto, esta certeza no es accidental. Esto es lo que nos dicen los versículos del Corán: Dios es justo y los justos no hacen en vano, Dios es más elevado que dejar al hombre vacío y sin rumbo. Él es más alto que crear una vida sin propósito. El rey es, con razón, superior al hecho de que esta creación precisa creó al hombre durante algunas mañanas temporales y sin rumbo. Todo esto es de la ciencia, de la aritmética, y resucitamos. Aquellos que no creen en el Más Allá se manifiestan en tormento y error. El desvío no es más alto que el hombre teniendo sabiduría al considerar la vida limitada a estos pocos días. Para que sirve la vida La vida no carece de propósito. Lo que libera al hombre de los problemas que siempre afligen al hombre es la creencia en la resurrección.

Los profetas divinos creyeron en la recompensa del Día del Juicio. El Corán dice: Todas tus cosas y hechos deben estar en la línea de la servidumbre de Dios. Que todo sea para Dios. La cultivación significa ser un siervo de Dios. Esta persona se salva, va a Dios

Llega y se convierte en siervo de Dios.

Cuando una persona pasa por una vida normal, solo la usa en lo que necesita, entonces entra en la esencia de la vida y comprende lo que es la vida. Los piadosos son los que siguen a Dios. Están en los jardines. Él es ancho en el cielo, es decir, no está angustiado en todas las circunstancias, tener y no tener es igual para esta persona, y esto es monoteísmo. Es Dios quien da sustento a quien Él quiere y sustento a quien Él quiere, nosotros sólo estamos obligados a cumplir con nuestro deber.

Lo deseable es la misericordia de Dios, el Dios cuyo Señor es el Señor de los cielos y de la tierra, y cuya misericordia es omnipresente. En el Día del Juicio, no se dirigirá a nadie, el día en que las almas y los ángeles se alineen y nadie tenga una palabra, el destinatario no dirá: "A menos que por mandato de Dios, el día prometido esté por delante y no hay duda. Tienes derecho a ir.

La vida de este mundo no es más que la propiedad del engaño y es el principio del Más Allá. Si el Más Allá es mejor, es decir, que la vida es superior a esta vida, esa vida divina que debe encontrarse en el corazón de la religión de la vida, lo que se define en los libros celestiales es esta vida divina, no la vida animal inferior, la vida animal inferior del fuego.

La cultivación significa ser siervo de Dios, es decir, entrar desde el estado de hombre (carnal) y entrar en la Casa de los Siervos de Dios, su ejemplo son los primeros versos de la Surah Al-Mu'minun.

El único camino a la salvación es servir a Dios, es decir, salvar al hombre dándole y confiándole todo. El siervo de Dios, cada vez que dice Alhamdulillah, el Señor de los mundos, La ilaha illa Allah, cree y primero se desarma y se dice a sí mismo, yo no soy nada y sea lo que sea, el primer paso es eliminar la arrogancia. "Todos esos actos de adoración son menos que una partícula contigo". Si este procedimiento no es correcto, tampoco lo estaremos nosotros. Y no tendremos razón a menos que abandonemos el método de los imanes y no actuemos en consecuencia.

Cuando las personas están acostumbradas a divertirse, están condenadas. El camino a la salvación es la liberación de la arrogancia, que se logra mediante la adoración y la servidumbre de Dios. Hazrat Aba Abdullah Al-Hussein (AS) dice: El sirviente de la lujuria, el sirviente del mundo, el sirviente de una mujer, etc. Incluso el Imam Sadegh (as) mientras circunvala la Ka'bah dice: Oh Dios, sálvame de la codicia de mi alma. (Materiales de resurrección tomados de declaraciones, reuniones de creencias y obras del Ayatollah Fatemi, que Dios tenga piedad de él)

  Reza Qarzi

 

ترجمه ایتالیایی

 

in nome di Dio

Principi delle credenze islamiche

 5. Resurrezione

Un altro principio della nostra religione è la risurrezione, siamo sicuri che la vita di questo mondo è temporanea, transitoria e tentatrice, e noi risorgeremo "e finalmente saremo vivi". Ovviamente questa certezza non è casuale. Questo è ciò che ci dicono i versetti del Corano: Dio è giusto ei giusti non fanno invano Dio è più alto del rendere l'uomo vuoto e senza scopo. È superiore alla creazione di una vita senza scopo. Il re è giustamente superiore al fatto che questa precisa creazione creò l'uomo per alcune mattine provvisorie e senza scopo. Tutto questo viene dalla scienza, dall'aritmetica, e noi siamo risorti. Coloro che non credono nell'aldilà si manifestano nel tormento e nell'errore. La svista non è superiore all'essere umano che ha saggezza nel considerare la vita limitata a questi pochi giorni. A cosa serve la vita? La vita non è senza scopo. La cosa che libera l'uomo dai guai che sempre affliggono l'uomo è la fede nella risurrezione.

I profeti divini credevano nella ricompensa del Giorno del Giudizio. Il Corano dice: Tutte le tue cose e azioni dovrebbero essere al servizio di Dio. Affari, commercio, mangiare, dormire, ecc. Quando una persona lascia lo stato animale, si muove al servizio di Dio. Che tutto sia per Dio. Coltivazione significa essere un servitore di Dio. Questa persona è salvata, va a Dio

Arriva e diventa un servitore di Dio.

Quando l'uomo esce dalla vita normale, la usa solo quanto ha bisogno, poi entra nell'essenza della vita e si rende conto di cosa sia la vita. I pii sono quelli che seguono Dio. Sono nei giardini. È ampio in cielo, cioè non è in difficoltà in tutte le circostanze, avere e non avere è uguale per questa persona, e questo è monoteismo. È Dio che dà sostentamento a chi vuole e dà sostentamento a chi vuole.

Ciò che è desiderabile è la misericordia di Dio, il Dio il cui Signore è nei cieli e sulla terra e fra noi, il Dio la cui misericordia è onnipresente. Nel Giorno del Giudizio, nessuno sarà indirizzato, nel giorno in cui le anime e gli angeli si allineano e nessuno ha una parola, il destinatario non dirà: "A meno che per comando di Dio, il giorno promesso è avanti e non c'è dubbio. Hai il diritto di andare.

La vita di questo mondo non è altro che la proprietà dell'inganno ed è il principio dell'Aldilà. Se l'aldilà è migliore, cioè che la vita è più alta di questa vita, quella vita divina che deve essere trovata nel cuore della religione della vita, ciò che è definito nei libri celesti è questa vita divina, non la vita animale inferiore, la vita animale inferiore del fuoco.

Coltivazione significa essere un servitore di Dio, cioè entrare dallo stato umano (carnale) ed entrare nella Casa dei Servi di Dio. Il suo esempio sono i primi versi della Surah Al-Mu'minun.

L'unico modo per la salvezza è servire Dio, cioè salvare l'uomo donando e affidandogli tutto. Ogni volta che il servo di Dio dice Alhamdulillah, il Signore dei mondi, La ilaha illa Allah, crede e prima si disarma e dice a se stesso: Io non sono niente e qualunque cosa sia, il primo passo è eliminare l'arroganza. "Tutti quegli atti di adorazione sono meno di una particella con te." Se questa procedura non è corretta, non lo saremo neanche noi. E non avremo ragione a meno che non abbandoniamo il metodo degli imam e non agiamo di conseguenza.

Quando le persone sono abituate a divertirsi, sono condannate. La via per la salvezza è la liberazione dall'arroganza, che si ottiene attraverso l'adorazione e la servitù di Dio. Hazrat Aba Abdullah Al-Hussein (AS) dice: Il servo della lussuria, il servitore del mondo, il servo di una donna, ecc. Anche l'Imam Sadegh (as) mentre gira intorno alla Ka'bah dice: O Dio, salvami dall'avidità della mia anima. (Materiali di resurrezione tratti da dichiarazioni, incontri di credenze e opere dell'Ayatollah Fatemi, che Dio abbia pietà di lui)

  Reza Qarzi

 

ترجمه آلمانی

 

im Namen Gottes

Prinzipien des islamischen Glaubens

 5. Auferstehung

Ein weiteres Prinzip unserer Religion ist die Auferstehung. Wir sind sicher, dass das Leben dieser Welt vorübergehend und vergänglich und verlockend ist, und wir werden auferstehen, "und schließlich leben wir". Natürlich ist diese Gewissheit kein Zufall. Dies sagen uns die Verse des Korans: Gott ist gerecht und die Gerechten tun nicht umsonst. Gott ist höher, als den Menschen leer und ziellos zu machen. Er ist höher als ein zweckloses Leben zu schaffen. Der König ist zu Recht der Tatsache überlegen, dass diese präzise Schöpfung den Menschen für einige vorübergehende und ziellose Morgen geschaffen hat. All dies kommt aus der Wissenschaft, aus der Arithmetik, und wir sind auferstanden. Diejenigen, die nicht an das Jenseits glauben, manifestieren sich in Qual und Irrtum. Irreführung ist nicht höher als der Mensch, der Weisheit darin hat, das Leben auf diese wenigen Tage zu beschränken. Wofür ist das Leben? Das Leben ist nicht ohne Zweck. Das, was den Menschen von den Schwierigkeiten befreit, die den Menschen immer beschäftigen, ist der Glaube an die Auferstehung.

Die göttlichen Propheten glaubten an die Belohnung des Jüngsten Gerichts. Der Koran sagt: Alle deine Dinge und Taten sollten in der Linie stehen, Gott zu dienen, zu verdienen, zu handeln, zu essen, zu schlafen usw. Wenn eine Person den Tierzustand verlässt, um sich auf dem Weg zu bewegen, Gott zu dienen. Möge alles für Gott sein. Kultivierung bedeutet, ein Diener Gottes zu sein. Diese Person ist gerettet, sie geht zu Gott

Er kommt an und wird ein Diener Gottes.

Wenn ein Mensch ein normales Leben durchläuft, benutzt er es nur so oft, wie er braucht, dann betritt er einfach die Essenz des Lebens und versteht, was Leben ist. Die Frommen sind diejenigen, die Gott folgen. Sie sind in den Gärten. Er ist weit im Himmel, das heißt, er ist nicht unter allen Umständen in Not, das Haben und Nicht-Haben ist für diese Person gleich, und das ist Monotheismus. Es ist Gott, der Nahrung gibt, wen Er will, und Nahrung gibt, wen Er will. Wir sind nur verpflichtet, unsere Pflicht zu erfüllen.

Wünschenswert ist die Barmherzigkeit Gottes, des Gottes, dessen Herr der Herr der Himmel und der Erde ist, und uns, des Gottes, dessen Barmherzigkeit allgegenwärtig ist. Am Tag des Gerichts wird niemand angesprochen, an dem Tag, an dem sich die Seelen und Engel aufstellen und niemand ein Wort hat, wird der Adressat nicht sagen: "Ohne den Befehl Gottes steht der verheißene Tag bevor und es besteht kein Zweifel. Habe das Recht zu gehen.

Das Leben dieser Welt ist nichts anderes als das Eigentum der Täuschung und das Prinzip des Jenseits. Wenn das Jenseits besser ist, das heißt, dass das Leben höher ist als dieses Leben, dieses göttliche Leben, das im Herzen der Religion des Lebens gefunden werden muss, ist in den himmlischen Büchern dieses göttliche Leben definiert, nicht das niedrige Tierleben, das niedrige Tierleben des Feuers.

Kultivierung bedeutet, ein Diener Gottes zu sein, dh aus dem Zustand des Menschen (fleischlich) einzutreten und in das Haus der Diener Gottes einzutreten. Sein Beispiel sind die ersten Verse der Sure Al-Mu'minun.

Der einzige Weg zur Erlösung besteht darin, Gott zu dienen, dh den Menschen zu retten, indem man ihm alles gibt und anvertraut. Wann immer der Diener Gottes Alhamdulillah, den Herrn der Welten, La ilaha illa Allah, sagt, glaubt er und entwaffnet sich zuerst und sagt sich: Ich bin nichts und was auch immer er ist, der erste Schritt besteht darin, Arroganz zu beseitigen. „Alle diese Akten der Anbetung sind bei Ihnen weniger als ein Teilchen.“ Wenn dieses Verfahren nicht korrekt ist, werden wir auch nicht korrekt sein. Und wir werden nicht Recht haben, wenn wir nicht die Methode der Imame aufgeben und nicht danach handeln.

Wenn Menschen daran gewöhnt sind, Spaß zu haben, sind sie zum Scheitern verurteilt. Der Weg zur Erlösung ist die Befreiung von Arroganz, die durch Anbetung und Dienst an Gott erreicht wird. Hazrat Aba Abdullah Al-Hussein (AS) sagt: Der Diener der Lust, der Diener der Welt, der Diener einer Frau usw. Sogar Imam Sadegh (as) sagt beim Umrunden der Ka'bah: O Gott, rette mich vor der Gier meiner Seele. (Auferstehungsmaterial aus Aussagen, Glaubensversammlungen und Werken von Ayatollah Fatemi, möge Gott ihm gnädig sein)

  Reza Qarzi

ترجمه ژاپنی

 

神の名において

イスラム教の信念の原則

 5.復活

私たちの宗教のもう一つの原則は復活です。この世界の生活は一時的で一時的で魅力的であり、「そして最終的に私たちは生きている」と確信しています。もちろん、この確実性は偶然ではありません。これは、コーランの詩が私たちに告げていることです。神は正義であり、正義は無駄にしないでください。神は人を空にして目的のないものにするよりも高いです。彼は目的のない人生を創造するよりも高いです。王は、この正確な創造物が数回の一時的で目的のない朝に人を創造したという事実よりも当然優れています。これはすべて科学から、算術からであり、私たちは復活しました。これからを信じない人々は、苦痛と過ちに現れます。誤解は、この数日間に限られた人生を考えることに知恵を持っている人よりも高くはありません。人生とは何ですか？人生には目的がないわけではありません。常に人を苦しめる悩みから人を解放するのは、復活への信念です。

神の預言者たちは、裁きの日の報いを信じていました。 Qur'anは言う：あなたのすべてのことと行為は、神に仕えること、稼ぐこと、取引すること、食べること、眠ることなどの線にあるべきです。人が動物の状態を離れて神に仕える道を進むとき。すべてが神のためになりますように。耕作とは神のしもべであることを意味しますこの人は救われ、神に行きます

彼は到着し、神のしもべになります。

人は普通の生活から抜け出すとき、必要なだけそれを使い、それから人生の本質に入り、人生が何であるかを理解します。敬虔なのは神に従う人々です。彼らは庭にいます。彼は天国で広いです、すなわち、彼はすべての状況で苦しんでいるわけではなく、持っていることと持っていないことはこの人にとって平等であり、これは一神教です。神が望む者に栄養を与え、神が望む者に栄養を与えるのは神であり、私たちには義務を果たす義務があるだけです。

望ましいのは、神の憐れみ、主が天と地にあり、私たちの間に憐れみが遍在する神の憐れみです。判決の日には、誰も演説されません。行く権利があります。

この世界の生活は欺瞞の財産に他ならず、これからの原則です。今後がより良い場合、つまり、その人生がこの人生よりも高い場合、生命の宗教の中心に見出されなければならないその神聖な生命、天の本で定義されているのはこの神聖な生命であり、低動物の生命、火の低動物の生命ではありません。

耕作とは、神のしもべ、つまり人間の状態（肉欲）から入り、神のしもべの家に入るという意味です。彼の例は、スラ・アル・ムミヌンの最初の詩です。

救いへの唯一の方法は、神に仕えること、つまり、すべてを彼に与え、委ねることによって人を救うことです。神のしもべが世界の主であるアルハムドゥリラ、ライラハイラアッラーと言うときはいつでも、彼は信じて最初に武装解除し、自分自身に言います、私は何でもありません、そして彼が何であれ、最初のステップは傲慢を排除することです。 「これらの崇拝行為はすべて、あなたにとっての粒子ではありません。」この手順が正しくない場合、私たちも正しくありません。そして、私たちがイマームの方法を放棄し、それに従わない限り、私たちは正しくありません。

人々が楽しむことに慣れているとき、彼らは運命にあります。救いへの道は、神の崇拝と奴隷によって達成される傲慢からの解放です。ハズラット・アバ・アブドラ・アル・フセイン（AS）は次のように述べています。欲望のしもべ、世界のしもべ、女性のしもべなど。カバを回っている間、イマーム・サデフでさえ、こう言います。神よ、私の魂の貪欲から私を救ってください。 （アヤトラ・ファテミの声明、信念の集会、作品から取られた復活の資料、神が彼を憐れんでくださいますように）

  Reza Qarzi

 

ترجمه ترکیش

 

 

ба номи Худо

Принсипҳои эътиқоди исломӣ

 5. Эҳё

Принсипи дигари дини мо эҳё аст, мо мутмаин ҳастем, ки зиндагии ин дунё муваққатӣ ва гузаранда ва васвасапазир аст ва мо "зинда хоҳем шуд" ва албатта ин тасодуфӣ нест. Инро оёти Қуръон ба мо мегӯяд: Худо одил аст ва одил беҳуда амал намекунад, Худо аз оне, ки одамро холӣ ва беҳуда мекунад, баландтар аст. Вай аз эҷоди зиндагии бемақсад баландтар аст. Подшоҳ барҳақ аз он бартар аст, ки ин махлуқи дақиқ инсонро барои чанд субҳи муваққатӣ ва бемақсад офаридааст. Ин ҳама аз илм, аз ҳисоб ва аз нав зинда мешавем. Онон, ки ба охират имон надоранд, дар азоб ва гумроҳии ошкор ҳастанд. Гумроҳӣ аз он дараҷае болотар аст, ки инсон хирад дошта бошад, то ҳаётро бо ин чанд рӯз маҳдуд ҳисобад. Зиндагӣ барои чӣ лозим аст? Зиндагӣ бе мақсад нест. Чизе, ки инсонро аз мушкилоте, ки ҳамеша инсонро азият медиҳад, раҳо мекунад, боварӣ ба эҳё аст.

Паёмбарони илоҳӣ ба подоши рӯзи қиёмат имон доштанд. Қуръон мефармояд: Ҳама корҳо ва аъмоли шумо бояд дар хатти бандагии Худо бошад. Бигзор ҳама чиз барои Худо бошад. Кишт кардан маънои бандаи Худо буданро дорад, ин шахс наҷот ёфтааст, ба сӯи Худо меравад

Вай мерасад ва бандаи Худо мешавад.

Вақте ки инсон зиндагии муқаррариро аз сар мегузаронад, онро танҳо ба қадри зарурӣ истифода мебарад, пас танҳо ба моҳияти ҳаёт ворид мешавад ва ҳаётро мефаҳмад, парҳезгорон пайравони Худо ҳастанд, онҳо дар боғҳо ҳастанд. Вай дар осмон фарох аст, яъне дар ҳама ҳолатҳо ӯ дучори ранҷу азоб нест, доштани ва надоштани ин шахс баробар аст ва ин тавҳид аст. Худост, ки ба ҳар кӣ бихоҳад, рӯзӣ медиҳад ва ба ҳар кӣ бихоҳад, рӯзӣ медиҳад ва мо танҳо вазифадорем, ки вазифаи худро иҷро кунем.

Он чизе, ки матлуб аст, раҳмати Худо аст, Худое, ки Парвардигораш Парвардигори осмонҳову замин аст ва раҳмати Ӯ дар ҳама ҷо аст. Дар рӯзи қиёмат ба касе муроҷиат карда намешавад. Ҳуқуқи рафтан доред.

Зиндагии дунё ҷуз моликияти фиреб чизи дигаре нест ва ин принсипи охират аст ва дохил шудан ба биҳишт, агар инсон бихоҳад танҳо ин баданро дар ин ҷо (дар ҷаҳон) нигоҳ дорад ва василаи моддии рӯзии худро таъмин кунад, нуқс аст. Агар охират беҳтар бошад, яъне зиндагӣ аз ин зиндагӣ баландтар бошад, он зиндагии илоҳӣ, ки бояд дар дили дини зиндагӣ пайдо шавад, он чизе ки дар китобҳои осмонӣ таъриф шудааст, ин зиндагии илоҳист, на зиндагии пасти ҳайвонот, ҳаёти пасти ҳайвоноти оташ.

Парвариш маънои бандаи Худо буданро дорад, яъне аз ҳолати инсонӣ (ҷисмӣ) даромадан ва ба хонаи хизматгорони Худо дохил шуданро дорад.Мисоли ӯ сураҳои аввали сураи Муъминун аст.

Ягона роҳи наҷот хидмат ба Худо аст, яъне наҷот додани инсон бо додани ва ба ӯ супурдани ҳама чиз. Бандаи Худо, ҳар гоҳе ки Алҳамдулиллоҳ гӯяд, Парвардигори ҷаҳониён, Ло илоҳа иллаллоҳ, имон оварда, аввал худро халъи силоҳ мекунад ва ба худ мегӯяд, ман ҳеҷ нестам ва ҳар чӣ ҳаст, қадами аввал ин аст, ки такаббурро аз байн барад. "Ҳама ибодатҳо аз шумо заррае камтаранд." Агар ин тартиб дуруст набошад, мо низ дуруст нахоҳем шуд. Ва агар мо аз усули имомон даст накашем ва амал накунем, мо дуруст нахоҳем шуд.

Вақте ки одамон ба хурсандӣ одат мекунанд, онҳо ҳалок мешаванд.Роҳи наҷот раҳоӣ аз такаббур аст, ки бо ибодат ва ибодати Худо ба даст оварда мешавад.Ҳазрати Або Абдуллоҳ Ал-Ҳусейн (ъ) мегӯяд: «Худои муборак ва сарбаланд хидмати Худоро даъват мекунад. Бандаи шаҳват, бандаи ҷаҳон, бандаи зан ва ғайра Ҳатто Имом Содеҳ (а) ҳангоми тавофи Каъба мегӯяд: Худоё, маро аз тамаъи нафси илоҳӣ наҷот деҳ. (Маводи эҳё аз баёнияҳо, вохӯриҳои эътиқод ва осори Оятуллоҳ Фотемӣ, Худо раҳматаш кунад)

  Ризо Қарзӣ

 

 

مطالب مرتبط